“Other things may change us, but we start and end with family”
Gezinstherapie
Gezinnen zijn er in vele vormen en maten. Denk hierbij-bijvoorbeeld aan één-ouder gezinnen (al dan niet bewust gekozen), gescheiden gezinnen, samengestelde gezinnen, adoptie- en pleeggezinnen, grootfamilies (waar bijvoorbeeld de grootouders mede de kinderen opvoeden) en communes/woongroepen (waar in meer of mindere mate gezamenlijk zorg wordt gedragen voor het grootbrengen en opvoeden van kinderen).
Heden ten dage is het traditionele gezin niet meer de meest gangbare gezinsvorm. Bijna de helft van de ‘biologische gezinnen’ gaat of valt uit elkaar. Er zijn net zoveel kinderen met gescheiden ouders als kinderen met ouders die nog bij elkaar zijn. Eenoudergezinnen zijn geen uitzondering meer. Net als ouders die co-ouderschap doen (waarbij de kinderen in twee huizen opgroeien) of kinderen die bij een van de ouders wonen en een omgangsregeling hebben met de andere ouder. Vaak komen er nieuwe partners in beeld. Het aantal samengestelde gezinnen neemt in rap tempo toe. Er komen stiefouders (of bonusouders) in beeld en vaak ook stiefbroers/zussen en halfbroertjes/zusjes bij en in het verlengde daarvan en heleboel nieuwe familieleden. Zo vormen zich nieuwe verhoudingen en relaties. Onderzoek heeft aangetoond van samengestelde gezinnen er gemiddeld vijf jaar over doen om een evenwicht te vinden. De helft van de van de samengestelde gezinnen gaat of valt uit elkaar.
Nieuwe levensfasen kunnen gezinnen voor uitdagingen stellen. Denk hierbij aan de geboorte van een kind (een broertje of zusje), een kind in de puberteit, kinderen die uitvliegen. Dat vraagt om het hervinden van een nieuw evenwicht. Dat is een natuurlijk proces, maar gaat niet altijd even vanzelfsprekend of makkelijk.
Gezinnen kunnen onder druk staan of vastlopen omdat een kind of ouder lichamelijke en/of psychische problemen heeft. Of het speelt allebei. Dat raakt het hele gezin en kan een zware wissel trekken op de relaties tussen ouders (ook als partners), de kinderen en ouders en kinderen onderling.
We moeten allemaal meedraaien in de huidige tijdsgeest, waarin alles op een hoog tempo gaat en er weinig ruimte overblijft voor ‘niets doen’ en gewoon ontspannen samen zijn. De lat ligt vaak hoog. Iedereen is druk met school, werk en andere bezigheden en een eigen sociaal leven. Daardoor kun je elkaar als gezinsleden uit het oog verliezen.
Steeds meer mensen voelen zich eenzaam, weten niet hoe ze aan kunnen haken, ook binnen hun eigen gezin. Ze voelen zich niet goed begrepen, gezien en gehoord. Ze voelen zich een buitenstaander. Hebben het gevoel dat er langs elkaar heen geleefd wordt. Dat er geen echte verbinding meer is. Terwijl we daar allemaal ten diepste behoefte aan hebben. Dat geldt zowel voor kinderen als volwassenen.
Gelukkig is er vaak familie of zijn er andere naastbetrokkenen (zoals buren, vrienden, leerkrachten) die een helpende hand bieden in uitdagende gezinstijden. Maar dat is niet altijd voldoende. Wanneer de problemen te groot zijn of zich teveel opstapelen kunnen de gezinsrelaties te veel onder druk komen te staan. Dan kunnen er opvoedproblemen, strijd en escalaties en een gevoel van verwijdering ontstaan. Of het gevoel elkaar niet meer te kunnen volgen, elkaar kwijt te raken. Dan kan gezinstherapie ondersteunend zijn.
Samen kijken we wat nodig is. Je komt als gezin samen naar de therapiesessies. De samenstelling kan wisselen per sessie. Dat beslissen we in gezamenlijk overleg. We brengen met elkaar in kaart waar het vastloopt en niet meer stroomt. We werken aan het verbeteren van de onderlinge communicatie. Bouwen aan vertrouwen en veiligheid in de onderlinge relaties. We besteden aandacht aan grenzen en rollen. Onderzoeken wat jullie krachten en kwaliteiten zijn, want daarop kun je bouwen met elkaar. En we richten ons in het bijzonder op het versterken van verbinding. Daar hoort ook bij dat het weer gezellig en ontspannen kan zijn met elkaar.